Kochani..
Kolejne spotkanie z Wami okazało się niezwykłe. Nie mogło być inaczej, kiedy spotkało się tyle serc w jednym miejscu, tyle dłoni tętniących miłością gotową wskoczyć do każdego, kto tylko jej zapragnie.
Dla mnie listopadowy zjazd absolwentów był kolejnym przystankiem w podróży. Okazją do przyjrzenia się sobie o jeden stopień głębiej, zobaczenia nowych barw, utwierdzenia tego, co mam w sobie, zrzucenia kolejnej warstwy, dotknięcia duszy, przeniesienia się na Hawaje. Moje ciało odczuło każdą opowiedzianą historię, każdy masaż, każde spojrzenie takie z głębi. Poruszyła się wewnętrzna magia, która łagodnie opada i wznosi się we mnie.
Masaż synchroniczny, jedność trzech ciał, dwóch tancerzy i osoby masowanej. Cudowne koło dawania i brania zawirowało czystą miłością. Z radością odkryłam, że jestem gotowa do współpracy, otwarta na wszystko, co dzieje się dookoła mnie.
Po raz kolejny mogłam doświadczyć świętości Lomi Lomi Nui w grupie. Nie raz miałam wrażenie, że jestem w prawdziwej hawajskiej świątyni i ogarniało mnie cudowne poruszenie, że mogę być częścią tego wydarzenia.
I jak to bywa podczas każdego lomi-szkolenia, poszłam znowu o kawałek dalej w swoim warsztacie, głębiej, piękniej, spokojniej. Lomi Lomi Nui to niekończąca się podróż w głąb siebie, drugiego człowieka, uważności, miłości. Jak dobrze, że odważyłam się w nią wyruszyć, a po drodze dane jest mi spotykać się z Tobą Danusiu i Jurku. Jesteście moim lomi-światełkiem.
Agnieszka
PS. Z tego miejsca pozwalam sobie na małą indoktrynację automasażową. Proszę, bądźcie ze swoimi ciałami, dawajcie sobie sami masaż. To niesamowite, jak po takiej pracy zmienia się jakość naszego życia, każdego kolejnego wykonanego Lomi Lomi Nui, jak nasze ciało jest wdzięczne za tę uwagę, nawet jeśli krótką. W zaciszu pokoju, z udziałem własnego ciała, uważności i podłogi (a czasem „magicznych” kolczastych piłeczek) doświadcza się siebie od wewnątrz i czuje, och tyle się czuje…